Gładkość powierzchni, a więc jej geometryczną strukturę określają własności powierzchni. Podstawowe określenia dotyczące struktury geometrycznej omówione są w normie PN-58/M-04250. W celu określenia chropowatości powierzchni należy w pierwszym rzędzie ustalić stan powierzchni rzeczywistej, która ogranicza przedmiot od otaczającego ośrodka; ustalać stan tej powierzchni należy w stosunku do powierzchni geometrycznej, określonej rysunkiem z pominięciem wszelkich błędów jej wykonania, a więc chropowatości i błędów kształtu. Obrazu powierzchni rzeczywistej nie jesteśmy w stanie odtworzyć. Pewien przybliżony jej obraz daje powierzchnia zaobserwowana, określona wynikami pomiarów z osiągalną dokładnością. Ponieważ kształt powierzchni rzeczywistej jest bardzo złożony, zwykle zadowalamy się określeniem profilu (zarysu) rzeczywistego powierzchni, który otrzymujemy w wyniku przecięcia powierzchni rzeczywistej płaszczyzną położoną w określony sposób względem tej powierzchni. Analogicznie do poprzednich określeń wyodrębnimy jeszcze profil (zarys) geometryczny jako linię przecięcia powierzchni geometrycznej płaszczyzną położoną w określony sposób do tej powierzchni. Profil (zarys) zaobserwowany otrzymamy w podobny sposób; wszystkie liczbowe wartości chropowatości należy odnosić do linii przecięcia powierzchni zaobserwowanej płaszczyzną prostopadłą do tej powierzchni. Wszelkie odchyłki profilu wyznacza się względem linii odniesienia — linii .umownej o przebiegu zgodnym z ogólnym kierunkiem profilu zaobserwowanego, odchyłki od linii odniesienia tworzą nierówności, tj. wzniesienia i wgłębienia powierzchni rzeczywistej. Chropowatość powierzchni tworzy zbiór nierówności powierzchni o stosunkowo małych odstępach wierzchołków; nierówności te mierzy się jako odchyłki profilu zaobserwowanego od linii odniesienia w granicach odcinka mierniczego.
10 2014
